Пас аз чанд машқ, мо ҳамеша эҳсос мекунем, ки мушакҳои пои мо каме сахтӣ доранд, махсусан пас аз давидан, ин эҳсос хеле равшан аст.Агар сари вақт сабук нашавед, эҳтимол дорад, ки пояш ғафс ва ғафс шавад, бинобар ин мо бояд сахтии пойро сари вақт дароз кунем.Оё ту медонӣ, ки бо ман чӣ кор кунам...
Бештар